Het was bijna een déjà vu gisteren in Veenendaal bij gastheer SKF: Een jaar geleden de promotiewedstrijden gespeeld op een zonovergoten dag, nu het degradatieduel tegen Avanti bij zomerse temperaturen. En ja hoor: Uiteindelijk was er een uitbarsting van vreugde en toch ook wel verbazing, dat we het redden na een werkelijk weer krankzinnige wedstrijd!!
Wat was het een dubbeltje op zijn kant deze afloop. Het begon redelijk rustig met een toch wel duidelijke 3-0 van Colin tegen Frank Hollak, die een jaar of zes/zeven geleden nog met Jan in een team speelde in Harkstede. We kregen toen Jan tegen Steffen Greup, voor mij een onbekende, maar sinds gisteren niet meer….. Met een service die niet te zien was in de opgooi, was hij de eerste games onbespeelbaar voor Jan, die totaal niet in zijn ritme kwam. Na enig commentaar hierop paste hij hem iets aan waardoor Jan er nog wat van kon maken: Een beslissende 5e kreeg hij echter net niet voor mekaar. Op gelijke hoogte dus en een eerste tegenvaller, want hier hadden we op ingezet.
Dan Arnoud maar dachten we, met Colin daarachter hoopten we de laatste pot van Jan te vermijden. Het werd een 5 pitter tegen Simon Goessens, met dan de een in poleposition en dan weer de andere. Na een perfecte 4e game met slechts 2 punten tegen en een gesmeerd lopende aanval, was de 5e een anticlimax. Een grote achterstand werd niet meer goedgemaakt en we stonden achter met 1-2.
Een lelijke streep door de rekening en dat was te merken aan Colin die zeer geagiteerd raakte door een ook nu weer gevarieerd serverende hardhitter met een geweldige Forehand! Het coaching duo Gert en ondergetekende kreeg hem niet echt meer rustig, maar het wapen van de iets hoger afgevuurde topspin werkte godzijdank, waardoor hij weer in de wedstrijd kwam na een snelle 0-2. Wurgende spanning, gelardeerd met grootse punten maar ook veel fouten, leverde een bloedstollende laatste game op, waarin Colin door het oog van de naald kroop, maar ook iets koeler was! De moordende Forehand Spin van Greup kwam vanaf 9-9 met een ijzeren hand en belandde een keer in het net en een meter over de tafel. Toen het 12-10 werd gingen eerst met een enorme brul de handen de lucht in, vervolgens zette hij aan voor een hordensprong over de afzetting, sprong bijna vol in een tas van de tegenstanders en vloog de zaal door: een gigantische ontlading die ook meteen aangaf welk belang deze wedstrijd voor ons had……………..
Ja en toen moest onze “Good Old” nog, wij (Gert en ik) en hij zagen dat eigenlijk helemaal niet zitten, want Frank Hollak is een soepele blokker en we vreesden dat Jan zijn aanval zou vastlopen. Maar Jan heeft de laatste maanden natuurlijk niet voor niets de hapjes en snacks in de avonduren laten staan!!!
Hij stroopte de mouwen dus weer eens op voor een Tour de Force en wist Frank, die zogenaamd relaxed was (maar niet heus) toch onder druk te zetten. Frank is ook een wat luie speler, die bewegen niet tot zijn grootste hobby`s rekent. Mede daarom miste hij ballen om te scoren en als gevolg daarvan werd steeds nerveuzer. De 4e game (2-1 voor Jan) was werkelijk en mentaal, maar ook speltechnisch weer een hoogtepunt in zijn loopbaan en ik overdrijf niet! In een turbulent sfeertje met een 25 Avanti supporters die voor een SKF-achtige entourage zorgden met continu aanmoedigen, ging Jan zelfs soepeler spelen en dat kunnen er niet veel op zo`n moment. De ene overspin na de andere kwam op tafel en net als na de wedstrijd van Colin waren de Avanti mannen even stil toen we het behoud konden vieren na 3.15 uur!!
Onze 11 Supporters waarvan bijna een ieder ook bij Scylla aanwezig waren (!), hebben veel moeten doorstaan, echter wij ook, want nu kan Scenario A uit de kast getrokken worden en niet B. Expres hebben we het daarover niet gehad de laatste weken, want alle energie en volharding moest gestoken worden in de handhaving. Eerlijk gezegd heb ik er wel eens aan gedacht en werd daar niet vrolijk van: De 1e Divisie was geen optie waar we iets mee konden een jaar lang.
Ook hebben we een zeer vervelende en nog steeds onbevredigende situatie gekend met die 3e pot tegen Scylla: Matennaaiers en eigenheimers zijn het bij die club en de bond zit gewoon fout! Elk mens met een beetje gezond verstand vindt dat ook, maar zoals zo vaak waait het gewoon weer over. Welnu: Niet bij mij! Volgend jaar verheug ik me op de ontmoetingen met die club en ook op de bijeenkomsten met de zogeheten werkgroep Eredivisie (jawel)…….
Intern heeft dit en nog meer ook erg veel frustraties opgeleverd en dat moet maar eens afgelopen zijn: We zijn ook getalsmatig uitgedund door het stoppen van Jan bij onze Stichting, plus dat Henk-Jan aangegeven heeft niet door te gaan, daar moeten oplossingen voor komen. Dit zijn forse aderlatingen waar ik persoonlijk niet blij mee ben, maar dat is nu realiteit. Evenals dat we in de steek gelaten zijn door onze Chinees, waardoor we met een 1e divisie team in de eredivisie speelden.
En nu weer positief: Colin is door zijn enorme trainingsijver en talent uitgegroeid tot onze kopman het afgelopen jaar, Arnoud heeft het in het 2e Team fantastisch gedaan, ook in de begeleiding en hij is vervolgens een volwaardig en zeer gewaardeerd lid van het 1e geworden, Jan kan het nog steeds, Henk-Jan leefde bij Scylla volledig mee ondanks zijn niet spelen en door Gert en ook ik erbij is de laatste weken het Team nog meer een Team geworden! Een heel jaar lang hebben we geen wedstrijd gewonnen, maar die eerste pot tegen Scylla thuis in de Play-Downs was onvergetelijk en ik vergeet niet het applaus na deze wedstrijd van meer dan 100 Supporters.
Dit heeft mij ook het gevoel en vertrouwen gegeven dat we nog iets kunnen maken van onze sport en volgend seizoen gaan we dat dus ook gewoon doen! U hoort nog van ons, ook over mogelijke aanvullingen van het team.
Anne Vlieg.
